miércoles, 21 de mayo de 2014

AUTOEVALUACIÓN

¿Educación del movimiento? Cómo iba a pensar que pudiera ser así. En un principio me imaginé que sería algo similar a sistemática, o juego educativo... pero no. Ha sido una asignatura totalmente nueva para mí.

Desde un primer momento intenté entenderla pero me di cuenta que era un poco extraña. Empezaron hablando de conectar y yo pensaba que dice este profesor. Pero al final me he dado cuenta de que he aprendido muchas cosas, y además nuevas, que siempre es gratificante.

He intentado con mis entradas llevar a la gente a reflexionar. Aunque me considera una persona vaga, he utilizado mucha parte de mi tiempo pensado ideas para exponer en mi blog. Y precisamente no es que disponga de todo el tiempo que me gustaría ya que ando bastante ocupado. No ha sido nada fácil, pero he puesto todo el esfuerzo en hacerlo.

También he aprendido a relacionar ideologías, conceptos... con el deporte y a demostrarme a mí mismo que puedo cambiar muchas cosas en las que quizás estoy equivocado.

Me he sentido muy cómodo y he disfrutado tanto en los grupos puzle, como en los grupos que hemos formado para conversas e intercambiar opiniones. Una gran cantidad de opiniones, todas enriquecedoras pero diferentes.

Finalmente también, y creo que es lo más importante, he conseguido mejorar y ver muchas cosas que hacía mal, y al fin y al cabo creo que esto es lo más importante: poder aplicarlo a la vida real.

Es por ello por lo que creo que mi calificación debería ser de 8 - 8.5.

¿VIVIR MURIENDO O MORIR VIVIENDO?

La felicidad es uno de los aspectos más importante en la vida, si no el que más, el que por una persona se despierta cada día.
Muchas veces las cosas que más felicidad y vitalidad nos aportan son las cosas que requieren cierto riesgo, pero que hacen que encuentres el motivo por el que levantarte cada día.
En el documental de Informe Robinson de Iñaki Ochoa de Olza, un alpinista que murió en el Himalaya, habla sobre esto.
Subir estas montañas de gran longitus y mayor riesgo comporta que la muerte este más cerca que haciendo otro tipo de actividades rutinarias, pero muchas veces, haciendo estas cosas habituales no encontramos la felicidad.
Os propongo que veáis este vídeo y penséis sobre lo que estoy hablando. ¿Qué merece más la pena, morir viviendo o vivir muriendo? Es una pregunta complicada, pero que creo que lleva a una bonia reflexión.



martes, 20 de mayo de 2014

MORAL (kantiana)

Después de escuchar el vídeo sobre la moral kantiana de sabater, cada vez me reafirmo más en su pensar. Muchas veces la sociedad somos egoístas indirectos, es decir, pensamos mucho en nosotros mismos sin pensar en los demás.
Para seguir unos principios hace falta ser incondicionales y pensar la repercusión tanto en tí como en los demás, hecho que muchas de las veces olvidamos.
De ahí el egoismo cuando actuamos de una forma cuando repertucte en nosotros, y de otra muy distinta cuando cae en los demás.
Por ejemplo, me gustaría relacionarlo con el deporte y con un tema que veo bastante preocupante en las dinámicas de grupo y que afecta a las relaciones sociales de los grupos.
Cuando las cosas se tuercen, en un equipo la gente tiende a mirar sobre otros compañeros (egoísmo), o a no hacer una mirada hacia el interior de uno mismo y ser capaz de ver si está haciendo todo lo que puede.
"Esque ... no se esfuerza, esque... no corre, esque... siempre protesta", ¿y tu? ¿Estás actuando realmente como toca?
También ocurre en otras circustancias como cuando charlas con un amigo y le ocultas la verdad sobre algún tema. ¿Te gustaría que te lo hiciera a ti? ¿No te enfadarías si te lo ocultara? Un simple hecho, una tontería, pero ya es un principio que no compartimos de la misma manera cuando se trata de uno mismo, a cuando se trata de otro miembro de la sociedad.

lunes, 19 de mayo de 2014

SER ÉTICO

Leyendo sobre la ética en los comportamientos de los profesionales, me ha recordado a diferentes comportamientos de entrenadores que he tenido. Y pienso que tienen relación con la ética.
A lo largo de mi etapa deportiva he podido tener muchos entrenadores, todos han aportado cosas buenas y cosas menos buenas, hasta los que no han sido de mi gusto.
Pero una cosa que me llamó la atención fue un entrenador que parecía que estaba a muerte con nosotros, y decía que sus valores eran la unión y el sacrificio por el equipo, lo más importante. En cambio por detrás de nosotros cuando hubo problemas de cobro cogía dinero sin que nosotros supiéramos nada y dándonos la espalda.
En cambio tuvimos otro que nos aportó todas las cosas que sabía. Nos decía que corrían tiempos difíciles y que un trabajador como él que tenía la obligación de enseñarnos debía de estar con nosotros para cualquier cosa.
Futbolísticamente nos transmitía una gran cantidad de conceptos y los repasaba para intentar perfeccionarlos haciendo horas extras. Además era una persona muy cualificada. Nos ayudó a ser mejor personas aplicando todo lo que sabía e intentando aprender de nosotros como él decía. La verdad es que nos preparó muy bien para la vida mientras estuvo con nosotros. No le importaba la hora que fuera, era como un tutor a parte de un entrenador.
Nos demostró no solo tener cualidades, sino que lo importante es exprimirlas y ponerlas en práctica.
Gracias míster.


domingo, 18 de mayo de 2014

MOTIVACIÓN

Poco a poco vamos llegando al final de curso. Empiezan las horas de estudio y cada vez nos agobiamos más. Esta entrada no quiero enrollarme mucho, solo que prestéis atención al vídeo que voy a poner.



Espero que os sirva de gran ayuda para esta recta final.

jueves, 15 de mayo de 2014

ESTEROIDES ANABOLITZANTS

Fa ja uns anys va eixir a la llum el dopatge en l'esport. Tant al ciclisme com a l'atletisme... hem vist caure a molta gent mítica, campions amb rècords mundials que han quedat retractats.
Avui en dia en compte de tractar de suprimir tot açò, l'ús d'esteroides anabolitzants esta augmentant. I és un gran perill ja que moltes vegades no se saben o no es volen veure les conseqüències d'aquesta substància tant perillosa.
Abans el major índex de consum el tenien esl esportistes, però amb la difusió i la repercussió que tenen aquets sobre la nostra societat, ha provocat que es disparen els consums.
Un dels àmbits a on més recau aquests tipus de substàncies es al gimnàs. Cada volta es frequenten mes les sales de musculació i conseqüentment, gracies a una sèrie d'ignorants, es trafiquen més amb els esteroides.
Hi ha diverses causes: bé per tindre un millor físic en menys esforç, o per obtindre resultats més ràpids, per a llevar-se complexos... però siga quin siga el cas els efectes són els mateixos.
Entre els tipus de consumidors, els que més porcentatges representen són: divorciats, gent que treballa al món de la nit, sense estudis, gent amb complexos....
El que cal assabentar-los és del perill i dels fatídics efectes que produeixen aquestes substàncies com poden ser: càncer de cervell, desmesurada retenció de líquids, hipertensió...
No estaria de més que gent com nosaltres que ha estat preparant-se i formant-se, si entra en aquest món ajuden en la mesura possible, si no es a prohibir a reduir el consum en aquets llocs.

sábado, 10 de mayo de 2014

RACISMO

Esta mañana estaba comprando con mi madre y se ha producido una situación horrenda per a la vez ha servido a muchos para aprender. Estábamos en la cola de consum y una señora mayor ha intentado colarse de una joven alemana que ya se disponía a pagar.
La joven la ha mirado extrañada ante la actitud de esta anciana y esta no se la ocurrido otra cosa que decirle, "solo me faltaba que me miraran mal en mi país, si no te gusta esto te vuelves pa tu casa niña". la pobre joven se ha quedado toda roja y avergonzada pero ha ocurrido algo que le servirá a la anciana para no volverlo a hacer.
La cajera le ha dicho: "Carmen (la anciana) su hijo esta en Edhinburgo y verdad que a usted no le gustaría que le trataran como está tratando usted a esta joven. Aunque usted no lo crea todas las personas que emigran de su país en busca de mejores oportunidades, o a estudiar... son extranjeras."
La señora Carmen ha reflexionado y se ha quedado sonrojada ante tan lamentable acto. Le ha pedido perdón y le ha dicho que nunca más volverá a tratar a ningún extranjero de tal forma.
Aunque haya gente que no lo quiera admitir, o que no lo quiera ver, todos somos personas.